Photo credit: Charos Pix via Visualhunt.com / CC BY-NC-SA

Psittacula krameri (Scopoli 1769: Psittacus krameri). Eng. ring-necked parakeet. Ned. halsbandparkiet.

Kramer zit in de naam omdat Scopoli hem wilde eren. Scopoli ontvangt uit Senegal een exemplaar van de halsbandparkiet, maar in Kramer lás hij al over de vogel: “Psittacus viridis cauda longitudine corporis”, ‘groene papegaai, de staart zo lang als het lichaam’ (I-31). Kramer 1756 had onder psittacus zes soorten, waarbij er drie (waaronder de halsbandparkiet) in een vivarium zaten, een wildpark, de andere drie ‘in huizen van voorname mensen’ (p.332).

Maar Kramer was niet de enige: met een kleurtekening erbij heeft Edwards 1760 hem onder Engels ring parrakeet, “brought alive to London in one of our East-India Company’s ships” (p.176). Nog eerder zit hij bij Aldrovandi 1599, als psittacus torque miniaceo, papegaai met een vermiljoene halsband, en ook Aldrovandi heeft een kleurtekening. Belon 1555 had hem onder de Franse naam petit perroquet verd à la queue longue, groen papegaaitje met een lange staart. Op het doek ‘Madonna met kanunnik Joris van der Paele’ (1434-1436) van Jan van Eyck houdt het jezuskind er een vast. En Plinius beschreef er al een die uit India kwam, terwijl de Grieken hem kenden als een van dríe uit India (Arnott 2007). Tegenwoordig hoort de halsbandparkiet bij de Europese avifauna: rond 1960 heeft Keulen de eerste in het wild levende broedparen, later volgen andere plaatsen.