Photo credit: fveronesi1 via Visualhunt.com / CC BY-NC-SA
Sylvia sarda Temminck 1820. Eng. marmora’s warbler. Ned. sardijnse grasmus.
De sardijnse grasmus komt niet alleen op Sardinië voor, werd er wel ontdekt, overigens niet door Temminck: door de Italiaanse naturalist Alberto della Marmora (1789-1863), vandaar de Engelse naam marmora’s warbler. Voor hem zie ook bij de brilgrasmus, sylvia conspicillata, en bij de zwarte spreeuw, sturnus unicolor.
Marmora stuurt nieuwe soorten die hij op Sardinië ontdekt naar Franco Bonelli, directeur van het natuurhistorisch museum van de universiteit van Turijn. Er volgt geen officiële beschrijving, wel worden op 28 augustus 1819 in Turijn zijn beschrijvingen voorgelezen. Vervolgens vraagt Bonelli aan Temminck de nieuwe soorten van een officiële beschrijving te voorzien, en zo komt Temminck in de naam. Voor Bonelli zie onder andere bij phylloscopus bonelli.
Wel gaf Marmora al de naam, sylvia sarda, en Temminck heeft daardoor 'Sylvia sarda Marmora', niet 'Sylvia sarda Mihi', van mij, wat je toen deed bij namen die je zelf gaf (iemand introduceerde ooit een Duitse samenstelling Mihi-Jäger voor een ornitholoog die te graag nieuwe soorten ziet).
Temminck schreef: hij is “très-commun dans certains districts de la Sardaigne”, ‘maar leeft waarschijnlijk ook in het koninkrijk Napels en op Sicilië’ (I-204). In 1827 geeft Savi als het ware antwoord: “Fino adesso non è stata trovata che in Sardegna”, is tot nu toe alleen op Sardinië gevonden (p.266). Later ontdekt men dat hij ook op Corsica en de Balearen broedt.