Photo credit: Aaron Maizlish via VisualHunt / CC BY-NC

Acrocephalus agricola (Jerdon 1845: Sylvia agricola). Eng. paddyfield warbler. Ned. veldrietzanger.

Latijn agricola betekende boer, letterlijk: akkerbewoner (Latijn ager: veld, akker, Latijn -cola: bewoner). Voor de vorm vergelijk acrocephalus paludicola, en de genera saxicola, monticola, limicola. Agricola was ook een achternaam, zie Johannes Agricola (Jan Boer) bij het goudhaantje, regulus regulus. Het probleem: de veldrietzanger is geen bewoner van akkers, hij broedt vooral in droge rietvelden. Komt ook op de trek niet op akkers, wel bij 'long grass, reeds and rice'.

De soort wordt ontdekt door de in India werkzame Schotse ornitholoog Thomas Jerdon (1811-1872), die later 'The Birds of India' schrijft (enkele vogels van India zijn naar hem genoemd). Hij ziet er overwinteren bij Nellore, in Zuid-India, “frequenting rice fields”, paddyfield in de officiële Engelse naam betekent ook rijstveld. Hij beschrijft de soort in 'The Madras Journal of Literature and Science', onder het kopje “Sylvia (acrocephalus) agricola, new species”. Ook schrijft hij: “Mr. Blyth informs me that he had found it very abundant in reedy ground near Calcutta” (voor Blyth zie ook bij acrocephalus dumetorum en phylloscopus inornatus).

Waarschijnlijk door de rijstvelden, eerder dan door ‘reedy ground’, komt Jerdon op agricola. Maar men moet er de rijstvelden bíj blijven denken, om geen verkeerd beeld te krijgen, zoals, sterker nog, ook door Nederlands veldrietzanger kan ontstaan, een vertaling van Duits feldrohrsänger van 1902. Men kan er trouwens ook de ‘droge rietvelden’ van hogerop bij denken. Dan kloppen de namen zelfs voor het hele jaar.